Sizin üzere müspet, güçlü bir karakteri nereden buldu bu hastalık?
Küçük yaşta anne olduğum için hayat bana her vakit güçlü olmayı, gayret etmeyi öğretti. Daima dimdik ayakta durmaya ve aileme yetmeye çalıştım.
“Her şeyi ben yaparım, hallederim” demek vakitle bir huya dönüşüyormuş. Bu da insanı yoruyor. Esasen yapı olarak da kırılgan ve hassasım.
İnsanları memnun etmek için kendinizden ödün veriyorsunuz sanırım?
Kesinlikle ve ben çok çoka kaçtım. Bana müstahak bu. Zira kendime çok acımasız davranmışım. Yeterli olmak hoş bir şey lakin nerede çoka kaçarsan, orası senin imtihanın oluyor. Çok kırgın olduğum şeyler var hayatta.
SAHNEYE DÖNMEK İSTEMEDİM, YEMEK PROGRAMI YAPMAK İSTEDİM TALİH VERMEDİLER
Nelere ya da kimlere kırgınsınız?
İstanbul‘da dokuz yıldır yoktum, döndüğümde tekrar koşturmak zorunda kaldım. O çok yordu beni, hayal kırıklıklarım, kederlerim oldu. Gurbet dışarıdan hoş görünüyor ancak hayat toplumsal medyada paylaştığımız gülümsemelerden ibaret değil.
Çok memleket hasreti çektim. Çocuklarım büyüdü, memlekete döndüm. Sahneye ve bilhassa gazinolara dönmemek için çok gayret sarf ettim.
Neden sahneye dönmek istemediniz?
Donanımlı bir beşerim ve mutfak alanım. İlla televizyonda bir yemek programı yapayım dedim. Bir türlü talih vermediler. Artık herkes arıyor, keşke o fırsatlar ben bu kadar hasta olmadan evvel gelseydi.
Peki, dans etmek… Kendi profesyonel işinizi yapsaydınız…
Geldiğimde esasen Kültür Sanat Merkezi’nde dans hocalığı yapmaya başlamıştım. Dansı çok seviyorum ancak dans kursuyla para kazanamazsın. İstanbul’da yaşayamazsın.
DANS, MADDİ OLARAK NE ÖLDÜRÜR, NE OLDURUR
Dans, az kazandıran bir meslek mi?
Ne öldürür ne de oldurur. Teklif de geldi ancak çıkmak istemedim. Zira artık belli bir yaştayım. 25 yaşında değilim. Çok emek verip hoş bir sanat yaptım ancak o diğer bir dünya.
O dünyaya tekrar girmek istemedim. Gönlüm diğer şeyler yapmak istedi. Mutfak terapi alanım, istediğim mutfak programını yaptırsalar şu an Türkiye’nin Emine Beder’i olmuştum.
Mutfakta çok mahirim. Orası da öteki bir sahnem.
TEVEKKÜLDE MUCİZE VARDIR, İSYAN ETTİĞİNDE İMTİHAN BAŞLAR
Gelelim hastalığa. Hastaneye yumurtalık kisti şikayetiyle gittiniz, pankreas kanseri olduğunuzu öğrendiniz. Sonra?
Büyük bir şoktu benim için. Şaşırdım lakin hiç isyan etmedim. Gökyüzüne ve sonra ağaçlara, kuşlara baktım. Sanki onları daha ne kadar görebilecektim! Gökyüzüne bakıp, ” Allah‘ım senden gelen her şeye razıyım, kâfi ki sen benden razı ol” dedim.
Ve baktım ki ne kadar hoşmuş gökyüzü. Bir kelamım vardır, “Tevekkülün içinde mucizeler vardır, isyan ettiğinde imtihanlar başlar” diye. Benim de imtihanım galiba bu.
Bu süreç size ne öğretti?
İlla bu tokadı yemem gerekiyormuş. Artık istemediğim şeylere hayır diyebiliyorum. Evvelden herkesi keyifli etmek için isteğim olmayan şeylere bile evet derdim. Hayır demek büyük özgürlükmüş.
SEVDİKLERİMLE VEDALAŞACAK VAKTİM VAR
Hastalığı birinci öğrendiğinizde vefat korkusu yaşadınız mı?
Tevekkül ediyorum. Annemi de pankreas kanserinden kaybettik. Teşhis konulamadı. Tam vefat evresinde öğrendik rahatsızlığını. En azından benim bahtım var; evresi belirli oldu, tedavisi var.
Sonuç vermezse de bütün herkesle geçirebileceğim, helalleşebileceğim, en azından yapmak istediklerimi hayata geçirebilecek bir vakit dilimim var.
Hastalığınız şu an ne basamakta? Nasıl bir tedavi uyguluyorlar?
Tümör arter damarın üzerinde; bu şanssızlığım lakin yayılmamış hiç. Onu kemoterapide küçültüp ameliyata alacaklar beni. Tabibim Profesör Bilgi Baca en büyük yardımcım.
Ben nefes terapistiyim. Bedenimdeki oksijen düzeyini yüzde 70’e çıkartabiliyorum. Bir sürü şifa, güç çalışmalarım var. Onlar beni çok güçlü tutuyor.
Kemoterapi aldığım gün ve onun ertesindeki 4-5 gün yeri öptürüyor bana. Tekrar de şikayet etmiyorum.
İyileşince Avustralya’ya tekrar dönecek misiniz?
Hayır. Çok şanslıyım burada yakalandığım için. Zira Türk tabibi var. Orada ruhsal olarak da biterdim. Bu bile bana Allah’ın bir lütfu.
ALLAH’IN BANA VERDİĞİ BİR KONUK BU HASTALIK
Peki eşiniz ve çocuklarınız nasıl?
Avustralya’da bir sistem kurdular. Bir de küçük oğlum okuyordu, o yüzden vatanıma 6 yıl gelemedim. Bu da beni çok üzdü. Burada olmam talih.
Allah bana dedi ki; bu kadar güçlü durma bu da bir kibir, biraz geri çekil, konuğu yolladım sana, sen bu konuğu ağırlarken nereye gitmişsin ne tohum ekmişsin? O, kimler sana güzel, kimler yeterli değil, ne yapmışsın, ne etmişsin beni bu türlü bir hesaba çekti.
Allah’ın bana verdiği bir konuk bu hastalık. ya sarfiyat ya da beni götürür bilemem lakin finalim buysa buna sonuna kadar tevekkül ederim.
‘MEZAR YERİNİ ALDIN MI?’ DİYE SORUYORLAR, KİMİLERİ BENİ ÇOKTAN ÖLDÜRMÜŞ
Bu süreçte çocuklarınızın yanınızda olmasını ister miydiniz?
Eşim esasen yanımda. Ben onlara hayat kurmak için çok gayret ettim. Gelseler şurada ağlasalar, üzülseler bana ne faydası var? Daha çok kahrolurum. Ailemin yanıma gelip ağlaması, sızlaması bana hiç yardımcı olmaz.
Sizi en çok neler etkiliyor?
Saçlarımın dökülmesi fakat sıhhatim yerinde olsun kâfi. Bir de, “Mezar yerini aldın mı?” halindeki sorular. Ölümümü kabullenmiş kimileri çoktan diyorum.
