Kahramanmaraş merkezli sarsıntılardan etkilenen ve birçok binanın yıkıma uğradığı Diyarbakır’da, yürekleri ısıtan bir olay yaşandı. 4 yıldır AFAD gönüllüsü olarak eğitim alan Mehmet Turgut Tayuzak, zelzelenin birinci anından itibaren enkaz çalışmalarında yerini aldı.
Hisami Apartmanı’nda enkaz çalışmalarına katılan Tayuzak, mesai arkadaşının enkaz altında olduğunu öğrendi. Enkaz çalışmaları devam ederken güvenlik üniformasına rastlayan Tayuzak, umutlanarak arkadaşına ulaşmaya çalıştı. 3 buçuk saatlik çalışmanın akabinde Gülşen Figen ve ailesine ulaşan Tayuzak, onları enkazın altından çıkarmayı başardı. Gülşen ve ailesi yaralı halde kurtarılırken, ağabeylerinden şu ana kadar bir haber alınamadı.
“ÖLÜMÜ KABULLENDİM”
Enkazın altında geçirdiği 8 saatin kendisine 1 saat üzere geldiğini belirten Gülşen Figen, “Ben nitekim bu oyunun başrolü olduğuma inanamıyorum. Benim başıma geldi diye düşünüyorum fakat kabullenemiyorum. Ayakta durabiliyor olmamın sebebi bunların bana bir hayal üzere geliyor olması. Daima uyanacağım ve her şey eskisi üzere devam edecek diye düşünüyorum. Meskende 5 bireydik, benim bulunduğum oda da 3 bireydik, annem sarsıntı anında kendi odasından bizim odamıza geldi. Her şey 30 saniye içinde oldu. Bir anda tavan aşağı düştü, biz de aşağı düştük ve bacağımda büyük bir acı hissettim. 8 saat enkaz altında kaldık lakin bize 1 saat üzere geldi. Olağanda bende panik atak var lakin enkaz altında çok sakindim, kurtarılmayı bekledim. Dolap bize ömür alanı oluşturdu. Enkaz altında çok şey düşünmedim, hissetmedim; uyumak istiyordum, düş gördüğümü düşünüyordum. Bacağımın ağrısı çok fazlaydı, birisinin beni bu ağrıdan kurtarmasını istiyordum. Yeğenim ağzımı kapatmıştı, nefes alamıyordum, ileri gitmesini istedim lakin yeğenim annemizin boğulduğunu söyleyince bir şey demedim ve vefatı kabullendim. Biz altıncı kattaydık, üzerimizde 3 kat daha vardı. Annem Feride Figen, ben Gülşen Figen, kız kardeşim Dilan Figen, yeğenim Hacı Figen ve ağabeyim Fırat Figen ile birlikte konutumuzda 5 bireydik. Ağabeyim şu anda kayıp, cenazesine ulaşamıyoruz. Annemden DNA aldılar lakin hala bulamadılar. Ağabeyim kesin öldü fakat onun cenazesi bulunsun istiyorum. Ben enkazda yaralandım, sol bacağım ve omzumda kırıklar var. Annem de tıpkı formda sol bacağından yaralandı” dedi.
“ENKAZ ALTINDAN GELEN HER BİR SES İNSANIN BÜTÜN YORGUNLUĞUNU ALIYOR”
Mehmet Turgut Tayuzak, “Enkazın altından bir can sağ çıktığında biz de hayata tutunuyoruz” diyerek, “Binanın etrafında ses denetimi yaparken oradan ses geldiğini söylediler. Akabinde dehliz açmaya başladık, biz dehlizi açarken önüme bir yatak çıktı. Önüme çıkan pürüzleri atarken elime bir güvenlik üniforması çıktı. Sonra seslendim ‘Gülşen sen misin?’ diyerek. Biz o binada misyona başladığımızda Gülşen’in de orada olduğunu söylediler. Gülşen mesai arkadaşımdı fakat onunla bir sefer konuşmuştuk, diğer konuşmamız olmamıştı. Üniforma üzerinde Dicle Üniversitesinin logosunu görünce Gülşen olduğuna daha da emin oldum. Onlara ulaştığımızda anne, yeğen ve iki kız kardeş yatağın yanına uzanmış şekildeydiler. Üzerlerine tahta düşmüştü, o tahtalar kolon duvarını tutan raflardı. Kolon ve tavan ortasına başları sıkışmıştı. AFAD grubuyla birlikte oradan yavaş yavaş çekerek aldık. Hoş bir his, bunu bana yaşatan da AFAD oldu, 4 yıldır eğitim alıyorum. Eğitimlerin karşılığı olarak böylesi hoş bir şeyin olması çok hoştu. Enkaz altından gelen her bir ses insanın bütün yorgunluğunu alıyor. Bizi hayata tutunduruyor. Milyonda bir denilecek bir ses bile olsa biz oraya yöneliyoruz” halinde konuştu.
AFAD gönüllüsü Mehmet Turgut Tayuzak’ın enkaz altından kurtardığı mesai arkadaşı Gülşen Figen ve ailesi ile buluşması his dolu anların yaşanmasına neden oldu.
