Türk futbolunun en kıymetli isimlerinden olan Ersun Yanal, Haber Küresel ile uzun bir söyleşi gerçekleştirdi. Ersun Yanal bu söyleşide Fenerbahçe’den Türk futbolunun tertibine kadar pek çok hususa değindi.
Yarışın Fenerbahçe ve Galatasaray ortasında geçmesini beklediğini aktaran Ersun Hoca, gelecek planlarına ait de açıklamalarda bulundu.
Süper Lig’de kalite ve oyun manasında yarışta kimi favori görüyorsunuz?
En çok üzüldüğüm şu; biz Türkiye’de kendi ligimizde kimlerle rekabet ediyoruz. Ne üretim ve ekonomik model ne oyuncu profilinden bahsediyoruz. Kendi kendimizi birlik oluyoruz. Ligimizin gayelerini hiç konuşmuyoruz. Şampiyonlar Ligi’ne direkt katılma konusunda sorun yaşıyoruz, Avrupa kupalarına katılma konusunda dertliyiz, Allah’tan bu yıl biraz daha düzgünüz.
Soruya gelecek olursak, Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş, Trabzonspor aslında ligin doğal adayıdır. Bunlara periyot dönem farklı Anadolu grupları katılıyor. Bugün baktığımızda üst üste maçlar kazanan Beşiktaş, takım meşakkati çekse de toparlandı. Aboubakar geldi, Souza dönecek, Ghezal da dönüp formda okursa, Nkoudu sürekliliğini yakalarsa Beşiktaş’ı yarışta görebiliriz.
Galatasaray değerli bir galibiyet serisi yakaladı. 9 maçlık serinin akabinde Giresunspor’la oynayacakları maç çok kıymetli olacak. (Galatasaray galibiyet serisini bu röportajdan sonra 10 maça taşıdı) Kazanma alışkanlığında oyuncuların özgüveni büyük bir güce dönüşüyor. Galatasaray’da bu çok fazla var.
Fenerbahçe, Beşiktaş da kazanarak devam ediyor. Son şampiyon Trabzonspor da yarışa zorlayacaktır. Başakşehir ve Adana Demirspor de zorlayacaktır. Düşmemeye oynayan gruplar önemli bir heyecan getirecek. Benim gördüğüm kadarıyla bu yarış Fenerbahçe ve Galatasaray ortasında daha kızışmış bir biçimde sürecek. Galatasaray galibiyet serisini sürdürürse, rakipleri de kırılma yaşarsa orta açılabilir. Bu avantajın dışında Galatasaray’ın daha rahat olduğunu düşünüyorum. Okan hocayı daha çok rahatlamış ve serinkanlı görüyorum. Berbat başladılar derme çatma bir kadro üzere gözüküyorlardı lakin toparladılar ve farklı bir ekip ve moralli olarak devam ediyorlar.
Fenerbahçe’nin dönem başındaki gücü son haftalarda neden düştü?
Her ekibin form ve formsuzluğu tıpkı olmaz. Bu süreci yönetmek çok kıymetli. Fenerbahçe çok hassas, çok nazik bir periyottan geçiyor. Bu kadar uzun müddet şampiyonluk yarışında olmamak onların gerginlikleri ne her kutupta artırıyor. İdarede futbolcularda taraftarlarda medyada her yerde bu gerilmeler başlıyor. Bu gerilmeleri çok rahatlıkla hissedebileceğiniz bir kulüptesiniz. Bunu yönetebilmek kolay bir şey değil.
Yönetim ve teknik heyet bunu gerçek bir formda yönetebilmeli. Elbette maç kaybedilecek. Kadronuzla gerçek iletişimdeyseniz ve bu irtibata takviye olan gerçek ögeleri organize ettiyseniz bu sizin ayağa kalkmanıza neden olur. Bence Fenerbahçe ne de şu an buna gereksinimi var. Hamle çizgisinde çok kaliteli isimleri var. Samuel ve Ferdi çok yeterli. Stoper meselesinin olduğunu düşünmüyorum. Türkiye ortalamasının üzerinde her kadrodan daha fazla stoperleri var.
Stoper arayışı devam ediyor, bu oyuna uygun isim mi bulamıyorlar?
Fenerbahçe’nin ve rakiplerinin stoperlerini bakalım. Aslında karşılaştırdığımızda çok büyük bir fark yok. Fenerbahçe’nin bütün stoperler içinde satıldığı vakit herkesten fazla para isteyeceğinize bir ismi var. Szalai. Kim Min-Jae gitti, çok önemli para verilerek Peres alındı. Beşiktaş Tayyip’i Fenerbahçe Samet’i aldı. Orta saha ve forvete baktığımızda Beşiktaş’ın sakatlık kederinde olduğunu görüyoruz.
Ben Fenerbahçe Galatasaray Beşiktaş Trabzonspor birbirine takım olarak yakın olduğunu düşünüyorum. Fenerbahçe’nin artılarından ben farklı şeyler de görüyorum. Altay’ın Muslera ile kıyaslandığında Türk olma avantajı var. Altay’a haksız yere çok eleştiriliyor, bu oyuncu 21 yaşında Fenerbahçe’ye geldi ve şu anda kadro kaptanı. Bunu başarması onun liderlik özelliklerini gösterir.
Rüştü Fenerbahçe’ye geldiğinde birinci başlarda inanılmaz goller yerdi. Muslera’nın Dünya Kupası’nda yediği gollerle ekibinin elenişi… Kaleciler makûs gol yiyebilir. Kurtardıklarını ve ekibe katkılarını bir tarafa yazmak zorundasınız. Bu kadar hovarda olamayız, Daha âlâ kaleci alacağım dediğinizde 20 milyon Euro’yu gözden mi çıkaracaksınız? Yalnızca Fenerbahçe değil tüm kadrolarımızda bedelli oyuncular var, Kerem Aktürkoğlu, Yunus Akgün… Ferdi Kadıoğlu her geçen gün üzerine koyarak gidiyor.
Ferdi’ye birinci süreyi siz verdiniz, onun gelişimiyle ilgili ne söylersiniz?
Çok uygun hamle yapabilen oyunculara savunma yaptırabilirsiniz. Çok güçlü bir grup yaratırsınız. Savunma yapmak daha kolay ve daha rahat öğrenilebilen bir iştir. Ancak hamle genlerde vardır. Mesela Hakan Ünsal forvet oyuncusuydu, sol beke evrildi. Ümit Davala 10 numaraydı, sağ beke evrildi. Okan Buruk sağ açıktı, 6 numaraya evrildi. Bende çalıştığım ekiplerde Ali Tandoğan, Caner Erkin örneklerini verebilirim. Ferdi’nin sağ ve sol bek oynamasındaki en kıymetli nedenlerden biri atletik performansıdır.
Bunu oyun bilgisi ve oyun tekniğiyle birleştirdiğinde inanılmaz uygun bir oyuncu ortaya çıkmaya başladı. Bizim vaktimizde ona bu mevkiyi teklif etmiştik. O devir çok gençti ve bunu kabul etmesi kolay değildi. Daha sonra bunu içselleştirip, düşündü ve akıllı bir karar verdi. Bu akıllı kararla şu anda ülkede en uygun oynayan oyunculardan birisi.
Yeterli diploması olmadan Muhteşem Lig’de misyon yapan teknik adamlarla ilgili görüşünüz nedir? Bunlardan biri de siz misyonu bıraktıktan sonra futbolculuktan teknik yöneticiliğe geçen Nuri Şahin’di.
FIFA, UEFA ve TFF’nin süreçle ilgili birtakım kuralları var. Bir teknik yöneticinin sahip olması gereken donanımlar aşikâr. Futbolculuk periyodunda yaşanan tecrübeler hakikaten çok kıymetli fakat bunları aktarmak, planlamak, tertip yapmak kolay bir iş değil. Sonuçta kulüplerin tercihi. Hayatımızda yazılı olmayan birçok kural vardır. Hürmet duymak, el öpmek, büyüğümüz karşısında bacak bacağa üst üste atmamak…
Bir işin de kendine has süreci ve vakti vardır. Bununda yazılı olmayan kurallar vardır. Bunun bilinmesine karşın gözüne baka baka parmak sokmak bana etik gelmiyor. 20 sene futbol oynayıp bunu yapmanın hak olduğunu düşünenler olabilir. Düzgün yap, sorun değil. Bunu yaparken, bunun üst şuraları, denetim sistemleri, bu işi kıymet kabul etmiş tertipler buna müsaade vermiyor.
Benzetme yanlış olabilir lakin birden teğe jokeyken at olamazsınız. Her jokey olmak istiyorsanız bunun eğitimi almalısınız. Bu ortada Türkiye’de çalışan arkadaşlarımızın yetenekleri çok üst seviye olabilir, güzel işler de yapabilirler lakin eşyanın tabiatına hakikat bir formda hizmet etmemek etik değildir.
Ben de bir vakitler onların yerindeydim lakin ben sıramı bekledim. 1988 yılında A diploması sahibi olarak 1996 yılına kadar süremi bekledim. Mühlet bana gelene kadar da baya müracaatlarda bulundum lakin olmadı. Bekledim ve bu süreçte kazan olacak yetenekleri elde ettim. Bir çok teknik adam Avrupa’da altyapılardan başlıyor.
Ben 17 yaşından beri antrenörlük yapıyorum. Tek tek diplomalar aldım, benim geldiğim yoldan artık gelmek çok güç. Futbolcular futbol oynarken hazırlıklarını yapıyor olabilirler, bu süreçte de aşikâr evrakları alabilirler. Bu mevzuyu tartışmak lazım. Onlar o tecrübeyi kazandıktan sonra bir ekibin başına geçmeleri bence daha hakikat olur. Onları kaybetmeme ismine da daha hakikat bir yol olduğunu düşünüyorum
Sizin de dokunuşunuzla Antrenörlük hayatına geçen Volkan Demirel’den de bahsedelim. Sizin yardımcılığınızı yaptı…
Sayın Lider o periyotta Volkan’ın futbolu bırakmasını düşünüyordu. Bir teknik adam bir yönetici olarak burada olmasına karşı değildi lakin futbolcu olmasını istemiyordu. Bu mevzuda rastgele bir sorun de yaşanmadı. Açıkçası Volkan birkaç yıl daha oynamak istiyordu tahminen 40 yaşına kadar. Ben de onun teknik adam olarak gelmesine, o denli bir gerginliğin Fenerbahçe’de yaşanmamasını istediğim için kendisini ikna etmeye çalıştım. İkna oldu lakin biraz sıkıntı oldu.
Teknik adam olarak başladı ve bunu çok iştahla ve zevkle yapıyor. Çabuk etmemeli biraz daha soluklu gitmeli. Umarım baht da onun yanında olur. Her şey istediğiniz üzere gitse de alınan bir sonuçla “Sen bırak artık” diyecek bir iradenin de tepenizde olduğunu bilmelisiniz. Umarım başarılı olur.
Antalyaspor’dan ayrılışınız da perde ardında neler oldu?
Öztürk ailesinin futbol olan yakınlığı sevgisi çok üst seviye. Bilhassa Ali Şafak Bey’in futbolla ilgili kanıları hayallerinden çok heyecanlanırsınız. Futbolun gelişimine katkı yapacak örnek isimlerden biri olduğunu düşünüyorum. Antalya’nın çok önemli bir potansiyeli var ve bu potansiyel dünya futbolunun çekim merkezlerinden biri olacak kadar yüksek. Ekibi gençleştirmek ve genç çocuklar almak için de baya gayret sarf ettik.
4 maç sonra Öztürk ailesi bırakma kararı aldı, bütün borçları da üstlenerek. Bana da transferi açamayacaklarını ancak kadronun bütün maliyetini karşılayacaklarını söylediler. Biz de devam etme kararı aldık. Oyuncu satmak zorunda kaldık, kısıtlı bir takım vardı, genç oyuncuları oynatma gayretindeydik.
Biz dönem sonuna kadar neredeyse idare olmadan yönetim ettik, grubun maliyetleri konusunda da Öztürk ailesi gerekli sorumlulukları yerine getirdi. Dönem sonu aslında devam etmeme kararı almıştım. Ancak oyuncular da dahil oradaki tertip devam etmem konusunda çok önemli ricalarda bulundular. Genç oyuncular peşinde koştuk, örneğin Haji Wright geldi.
İlk Göztepe maçına sonra tribünlerden makûs reaksiyonlar aldık. O gün orada iş bitmişti, Türkiye’nin makus talihi. Bu bir art plan diye geçer. Olağan ki en doğal haklarıdır. Ben de hürmet duydum. Ancak şu bir gerçek ki antrenörlük büyük bir emek sarf edilmesi gereken bir meslek. Benimle ilgili karar verenlerin birçoğu emin olun ki şu anda futbolun f’sinde yoklar. Türkiye’de bir çok kulüp isim değiştirerek yola devam ediyor ve tekrar batıyor. Bu benim kabahatim değil. Hepimiz futbola özür borçluyuz. Futbol hepimizin aşkı.
Futbol alanda saf tertemiz. Futbol üzerinden, futbolun prestijlerini kendimizi transfer edip kendimizi itibarlaştırmaya başladığımızda şöyle bir cümle ile karşılaşırsınız “Maça gitmek mi futbolu Allah kahretsin.” Futbolu mu Allah kahretsin yoksa bunu futbola dedirten ve bu prestij transferlerini yapanları mu Allah kahretsin? Futbol bunu hak etmiyor.
Futbol daha profesyonelce, daha şuurlu, bu oyunun keyfini çıkaracak endüstriyel birtakım avantajları futbolun lehine kullanarak bir seyahat yapmak gerekiyor. Lakin biz bu seyahati maalesef kendi çıkarlarımız için yaptığımızda futbol bizden intikam alır. Statlar boş kaldı, en yaşlı lig olduk. Alt yapıdan A ekibe en az oyuncu katan ligiz. Ligimizin bir vizyonu yol haritası yok. Kulüpler borçlardan ötürü batmış durumda. 2002 Dünya Kupasından sonra yokuz. 2004’te ulusal kadroda vazifeye geldiğimde bir seminerde genç çocukların oynaması gerektiğini söyledim. Kendi gruplarında oynamadan Ümit ulusal ekipte oynatıldıklarını, Yetenekli olmalarına karşın kendi gruplarında oynamadıklarından bahsettik. Bana “hoca sen bunları bırak 2006 Dünya Kupası’na nasıl gideceğiz, onu söyle bize” dediler. Sorunun bunu süreklilik haline getirmek olduğunu söyledim. Biz o günden beri Dünya Kupası‘nda yokuz.
Milli kadroda 2004’te başarılıydınız, ne oldu da misyonunuz bitti?
Denizli’den başlayıp Gençlerbirliği’nden ulusal gruba İstanbul’a geliyorum. Spor müellifleri ile duayenleriyle İstanbul’da birinci kere tanıştım. Şu anki Ersun Yanal olarak o periyoda dönsem her şey çok daha farklı olurdu. Birinci kere gelen biri olarak İstanbul’a sudan çıkmış balık üzereydim. O devirde benim yeteneklerime hünerlerime hürmet duyacaklarını beni nasıl kullanacaklarını düşünüyorlardı. Ben genç yetenekli ve teknik yönetici olarak emeğimle bu noktaya geldim. Futbol bana sahip çıkmalıydı. Bir oyuncu tercihi yüzünden bu türlü olmamalıydı. Size hoş bir kıssa anlatacağım; en son Dünya Kupası‘nı izledik. Hayalimizde Ronaldo ve Messi’yi finalde oynattık. Futboldan yarar sağlayacak herkes bunu çok istedi.
Dünyanın en kıymetli spotlarından bir ortaya çıkacaktı. Futbol bunu hak ediyor, ben de bunu talep ederdim. Ama burada bir sorun var. Ronaldo’nun Manchester United’da yaşadığı performans meseleleri ve bunu yönetemediği bir süreci geçiriyordu. Bunun Portekiz ulusal grubuna nasıl yansıyacakğını herkes sorguluyordu. Bunu yönetmekte epey zorlandılar. Ronaldo Portekiz ulusal grubunda yönetilememenin getirdiği gerginlikle herkesin üzerinde gerilim kaynağı oluşturdu. Kimden kaynaklandığı kıymetli değil bu türlü bir sorun vardı. Bir taraftan Suudi Arabistan maçında mağlup olan, bir devir ulusal grup bırakmış olan Messi’nin olduğu bir kadro vardı. Birinci maçta mesela herkes döküldü. 36 maç sonra birinci sefer kaybettiler ve alandan ayrılırken yüz sözlerinden ötürü “bunlar gitti” dedik.
Fakat ne oldu, teknik yöneticileri dahil olmak üzere herkes toplandı ve Messi ile teknik yöneticileri etrafında kenetlendiler. Portekiz’de zincirlerin halkaları birbirinden çok uzaktı. Burayı yeterli yönetmek gerekiyor. Yönetemezseniz sorun yaşarsanız. Benim dönemimde de hatalı bu şu diye girmeye gerek yok. Burayı yönetmek, verdiğin yetkiye dayalı olan şahsa aitti. Şayet bunu yönetmeyi ertelersen sorun yaşarsın. Birebir şey Abdullah Avcı devrinde de oldu. Çok sevdiğim, kıymet verdiğim bir futbolcu olan Selçuk İnan olayı yarattılar. Çok gereksizdi ve gereksiz yere kaşıdılar. Ziyan verdiler. Durduğun yerden, futbolun en büyük yerine ziyan vermek budur. Futbol çok pahalı lakin çok çabuk iletilebilen bir oyundur. Tıpkı nazik bir çiçek üzeredir. Onu yok etmek çok kolay.
Messi’yi Ronaldo’yu takıma almamak elbette kıymetli bir karardır lakin onları alsan da almasan da da bedelini çok hakikat bir biçimde yöneterek ödemelisin. Lakin sonuç kesinlikle beklenmeli. Aceleniz ne? İşte bizim vaktimizde ne oldu Türkiye kaybetti. Bir bireye yetki verdikten sonra beklersiniz sonunda da herkes bedelini öder. O periyotla ilgili hiç kimseye bir kırgınlığım yok. O devir en çok gol atan futbolcu Fatih Tekke’ydi. Burada ferdî bir sorun yoktur, burada performans sorunu vardı. Bunu kimseye anlatamadık. Biz objektif pahalarla ortaya çıktık. Maalesef o devir Türkiyemiz’de sayılarla dalga geçiyordu.
Medya bir adamı yemek için ya da tüketmek için organize olamaz, olmamalı. Medya hakikati gerçeği ortaya koyar. Yorum yapmaz, yoruma halka bırakır.
Hakem sıkıntısı her maçta konuşuluyor, buna nasıl bakıyorsunuz?
“Yabancı hakem gelsin” cümlesi kadar bana dokunan ağrıma giden bir şey yok. Spor sanat kültür yetenek ister. Şayet siz sanatçıysanız ve toplumdan kıymet görüyorsanız yeteneklisinizdir. Zeki Alaya, Müjdat Gezen, Metin Akpınar’ı tartışabilir misiniz? Onların sanatçılığını laf söyleyebilir misiniz ya da Zeki Müren’e? Toplum bu isimlere bedel vermiştir. Ya da Aziz Sancar toplum ona büyük paha vermiştir.
Eğer siz bu türlü bir sürecin içine torpille gelir, liyakatın olmadığı yerden çıkış yaparsanız onu beğenmezsiniz. Spor sanat kültür üzere yerlerde bireylerin performanslarını liyakatle takviye olmak ve bunun önünü açmak zorundayız. Burada en çok kullanılan ve en çok manipüle olmaya yatkın hakemliktir. Kimse bilmez zira bir anda çıkıp gelirler. Lakin hangi yoldan geldiler ne kadar dikenli tellerden geçtiler kimse bilmez. Diyelim ki ben abartılı düşünüyorum ancak beni bu halde düşünmeye iten koku bile kafidir.
Futbolun başında sonsuz bir yetkiyle olsanız ne yaparsınız?
Ben futbolu tek başına birinin değiştirebileceğini inanmıyorum. Ülkemizin bu bahiste önemli kararlar alması gerekiyor. Size bir araştırmadan bahsedeyim. 2016 Rio Olimpiyatlarından sonra yapılan bir akademik araştırma. Muvaffakiyetin münasebetlerini araştırdıklarında İki ana başlık var. Burada en kıymetlisi istikrar da yönetme noktası. Ülkemiz Avrupa’nın en fazla genç nüfusuna sahip pozisyonda.
Örneğin İspanya’da sanatçı var, sinema kesiminde inanılma hale geldiler, dans da yeterliler. Kendi ülkelerinde klâsik yapılarında inanılmaz şenliklere sahipler. Futbolcu, voleybolcu, basketbolcu, tenisçi hepsi var. Bu bir ülke siyasetidir. Bu bir bakış ve vizyondur. Biz çocuklarımıza, bayanlarımıza futbol oynatamıyoruz, alanlarımız yok. Muhakkak küçük planlar var, sponsorluklar bulup pilot bölgelerde bir şeyler yapabilirsin. Fakat bunlar lakin TFF’nin yapacağı şeyler. Burada Ulusal Eğitim Bakanlığı, Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı, İçişler Bakanlığı… Bunların ortaklaşa bira ortaya gelere ülkede spor, sanat , kültür vizyonunu ortaya koyacağı yeni bir yapılanmaya muhtaçlığımız var.
Biz futbol okulları açarak çocukları futbol oynamaktan men ediyoruz aslında. Paranız varsa futbol oynuyorlar. Paranız yoksa çocuklar futbol oynayamıyor. Tellerle çevirip kapısına kilit astığımız halı alanlardan mı çocukların futbol oynamasını bekleyeceğiz. Oraya giremiyorlar ki. Her sahayı kilitledik. Bir yere gittim, sevecen bir kasabamız. O vakit ulusal gruptan ayrıldım, Vestel Manisaspor’dayım. Çok hoş bir çim saha yaptık dediler. Gittik gezdik. Çok hoş her şey. Nasıl oldu dedik, kimseyi sokmuyorlar mı? Arkadaşlar, bu kara mizahtır. Git İspanya’ya bir sürü toprak saha görürsün. Urfa ekemeyebilirsin. Herkes çim alanda oynamıyor. Almanya’nın, İngiltere’nin çim alanlarına özenip yapmaya kalkarsan sınıfta kalırsın. Futbol illa çimde oynanan bir oyun değil, merak etmeyin toprakta daha fazla teknik geliştirirsiniz. Korkmayın, bir şey olmaz. Bir okulun bahçesinde de yetenekler gelişebilir ya da taşlı bir tarlada. Kıymetli olan tertip içinde olmak.
Sahalara ne vakit dönüyorsunuz, bir proje var mı?
Futbol benim hayatım. Gözümü açtığım günden beri futbolun içindeyim. Çok üzüldüğüm şeyler var. Elbette ki dünyada futbolla uğraşan birçok insan bugün toprağın altında. Ülkemizde birikimleri ve bedelleri çok ucuz kaybediyoruz. Bizler bu ülkede birçok gayretin içinden çıkmış, fikir ortaya koyma ismine arbede etmiş ve ardında durmuş insanlarız. Bir programda “Bilgisayarının fişi çıkarsa ya da şarjı biterse” diye dalga geçilen, ısrarla “laptopçu” diyerek sınıflandırılan beşerim. Bundan da gocunmam, gurur duyarım. Bugün istatistikten, imajlı tahlile kadar birçok şeyi öncelikli olarak yapan ve yapmaya uğraş eden bir beşerim. Benim başımdaki bir insanın bilimden uzak kalması kelam konusu olamaz.
Bilim demek benim hayatım demek. Ben hayatımın bilim kısmına kattığım emeğin karşılığı, eskimiş denecek ya da bu kelamı söyleyecek adamın kelamı ağzına tıkmakla meşhur olmalıyım artık. O duruma geliyor iş. Bu çok ayıp, çok makus bir karapropaganda. İnsanların okudukları, gezdikleri, gördükleri ve çalıştıklarına bakarsın. Dedikodu yapmazsın. Elbette yeni hocalarımız çağdaş olacaklar, alışılmış ki bilgisayar kullanıp tahlil meotlarını kullanacaklar. Alışılmış ki en çağdaşı, en gerçekçi bilimsel yolları kullanacaklar. her gittikleri yerde de talep edecekler. Bunu yaptıklarında da ben yeniyim, sen eskisin diye saygısızlık yapamazsın. Bu Türkiye’de bir birleşmenin olmamasından kaynaklanan sürecin sonucudur. Bütün antrenör arkadaşlarıma söylüyorum, birbirinizi destekleyin, birbirinizle paylaşıp öğrenin. Bu türlü güçlenip büyürsünüz. Bundan korkmayın. Hala Ankaragücü, Gençlerbirliği, Denizlispor’da çektiğim görüntülerin birçoğu arkadaşlarımda dolaşır. Paylaştım ben. Hala da paylaşmak isterim.
Ben de onlardan alıp öğrenmek isterim. Tek bir tuşla artık bilimsel birtakım metotlarla, birtakım ufak harcamalarla artık dünyayı kucağınıza getiriyorsunuz. Biz bir sporda tıp mecmuasını almak için 6 ay beklediğimizi biliriz. Bugünkülere tek söyleyeceğim şey, bilim bilgi için emek harcayın. Ve bunu paylaşın ve büyütün. Kim daha yeterli yapıyor diye bir şey olmaz, daha yeterli nasıl yapılır olmalı.
Proje, teklif ne olursa olsun ben futbol adamıyım. Bana biri diyor ki “Sen yöneticilik yap artık.” Ya ben 60 yaşındayım. Adam 76 yaşında ligimizde çatır çatır teknik yöneticilik yapıyor, ona bir şey demiyor bize diyor. Bizim sınıflandırmamız ve kategorileştirmemiz çok yanılgılı ve yanlış. Bundan uzaklaşın. Tam karşıtı bilgiyi, tecrübesi, yanılgıyı belgelemiş insanlardan faydalanın. Hepimizin birbirinden çok fazla öğrenecek şeyi var.
